از سفری بر می گشتم؛ از دور کوهی کله قندی با سنگ های سیاه دیده می شد. پیش خودم فکر کردم؛ که آن کوه زیبا حتما بر خود نقاشی های کهن و گوناگون دارد. بعد از طی مسافتی در جاده خاکی و سپس ادامه ی پیاده روی در بوته زارها، به رودخانه ای خشک رسیدم. بر روی سنگ های سیاه دیواره ی رودخانه که در گذشته های دور گذر آب فراوان بوده؛ نقش هایی متعدد و کهن از بز کوهی (نمادهای : آبخواهی، زایندگی و محافظت) حک شده بود. بعد از بررسی آنها به طرف کوه مورد نظر ادامه مسیر دادم و به بومی (تخته سنگی صاف) سیاه رسیدم؛ که بر آن به دست هنرمندان متعدد، نقش هایی زیبا و کهن ایجاد شده بود. نقش یک بز کوهی آبستن؟؟، دو نماد حلقه قدرت، دو انسان در حال نیایش به شکل مینیاتوری، یک اسب سوار که افسار اسبش در دست سواره و پاهای بلند اسب آن را خاص کرده بود و نقش یک بزکوهی خیلی کهن تر از همه ( حدود هزاره هفتم پ.م.)؛ که بر روی هم یک تابلو کهن و زیبا از گذشته های دور به نمایش گذاشته بودند.
گفتنی است؛ که نقش بزکوهی در سبک هنری اندیشه نگار، نماد باروری و زایندگی است و هنرمند برای تاکید بر انتقال پیام خود، آن را آبستن نقش کرده است.
من هم برای اینکه شما را به آن سرزمین زیبا، کهن و پر از آرامش ببرم؛ عکس هایی از آن بوم را تقدیم نموده ایم.
محل : روستاهای اطراف اراک