چرایی نقاشی های کهن انسان بالدار درغارها و کوه های ایران و جهان

طی مطالعات میدانی و بررسی های گوناگون که بر روی نقاشی های کهن(ح 10000پ.م) درون غارها و کوه ها، در نقاط مختلف ایران و دیگر نقاط جهان داشتیم؛ با نقش هایی متعدد و گوناگون از انسان های بالدار روبرو شدیم؛ که برای ما جالب و شگفت انگیز بودند. تعجب ما وقتی بیشتر می شد؛ که در نقاطی بسیار دور از هم ( ایران و یلو استون  Yellowstone در امریکای شمالی و پرو در صحرای نازکا  در امریکای جنوبی) با جزییاتی شبیه بهم و مسحور کننده دیده می شد. گویی همه ی آنها را یک هنرمند طی هزاره ها نقاشی کرده است؟!

در ادامه ی بررسی ها، استیلیزه شدن (خلاصه و پیچیده شدن) نقاشی های انسان های بالدار را در نقاط مختلف ایران و جهان می دیدیم؛ که در قالب چند خط ساده و به شکل نمادهایی ملی و جهانی تبدیل شده بودند (نماد انسان های جادوگر)؟!

بعضی از کارشناسان آنها را نشان از انسان های فرازمینی (Et)، بضی ها آنها را نشان از آرزوی پرواز انسان و بعضی ها هم آنها را نشان از خدایان باستان (Anunnaki) تفسیر کرده اند.

بعد از یکجا نشینی و تشکیل دولت ها، آن باور ها در قالب آثار هنری زیبا و غول پیکر در ورودی کاخ ها و معبدها آفریده شدند و خدایان (رب النوع) گوناگون صاحب اعتبار و قداست شدند؛ بدون اینکه آفریندگان آنها بدانند؛ که پیشینیان آنها در هزاره های پیش چه دیده ها و باورهایی بر آنها داشته اند.

بعضی باستان شناسان (زکریا سیچین)هم بدون اطلاع یا شاید بدون در نظر گرفتن آن نقاشی کهن در غارها و کوه های نقاط مختلف جهان، شروع به تفسیر و آیکونوگرافی از پیکره های انسان های بالدار در شکل های گوناگون در کاخ ها و پرستشگاه ها کرده اند(آنوناکی)؛ بدون اینکه نگاهی از سیر کهن نقاشی های انسان های بالدار طی هزاره های پیش در نقاط مختلف دنیا داشته باشند؛ یا شاید هم سوگیری نگاه خاص داشته اند؛ تا فقط پیکره های غول پیکر انسان های بالدار و… را منسوب به سرزمین یا قومی خاص تعبیر کنند ( بین انهرین و قوم سومر) ؛  در صورتی که نمونه های شبیه به پیکره های غول پیکر انسان های بالدار یا انسان نماهای بین النهرین را، با همان اندیشه ها و باورهای متنوع تر در دیگر نقاط  دنیا، چون تخت جمشید در ایران و حتی در میان نقاشی های بسیار کهن دیگرنقاط ایران هم می توان دید؛ که ما تاکنون مطالعات میدانی مناسب بر چرایی سیر و باور آفریندگان آن آثار کهن و فراوان در نقاط مختلف ایران نداشته ایم.

مطالعات نگارنده گواه است؛ که نقاشی های انسان های بالدار، نوعی کد هستند؛ که برای آفریندگان آثار و مخاطبان آنها در آن دوران های کهن شناخته شده بوده و با یک نگاه پی به پیام آن آثار هنری می برده اند.

 با احترام- محمد ناصری فرد

امرداد 1403