بیشترین فراوانی نقوش سنگ نگاره ها و طرح های روی سفالینه های ماقبل تاریخی ایران، بزكوهی است كه فراوانی آن در سنگ نگاره ها، نزدیك به 80 درصد است.
دکتر محمد ناصری فرد اظهاركرد: اصل این فراوانی، اسرار نامكشوف فراوانی در خود نهفته دارد كه تاكنون از منظر محققین ایرانی و حتی كشورهای دیگر بدور مانده است. وی گفت: نقش بزكوهی به مضمون آبخواهی، زایندگی، بركت و محافظت است كه در نماد شناسی جهانی هم مضمونی شبیه ایران دارد
ناصری فرد اظهاركرد: بزكوهی در میان سنگ نگاره های كهن 15هزار سال قبل از میلاد و سفالینه های ماقبل تاریخی ایران پنج هزار سال قبل از میلاد به جز مواردی، طرح های رئالیسم و ناتورالیسم؛ اغلب به عنوان طرح و نقش یك حیوان نیست.
وی ادامه داد: این سنگ نگاره، در واقع نوعی خط تصویری است كه در عرصه های چندین هزار ساله استیلیزه شده و به خط ایدئوگرام و سپس به خط پروتوعیلامی (ماقبل عیلامی) و در عرصه های بعدی به عیلام تغییر شكل داده است.