ددملکو روایتی از برکه های جنوب در قلب بندرعباس + عکس

سنگ نگاره ها ، زبان ، فرهنگ و هویّت
جولای 23, 2023
کاروانسرای بستک عکس پیمان پاسلاری
کاروانسرای بستک اولین بنای ثبت جهانی هرمزگان
سپتامبر 17, 2023

نمایشگاه عکس‌ها و ویدئو آرت حمیدرضا دلبخش که روایتگر داستان هایی از برکه های جنوب است با عنوان ددملکو از یکم شهریور در بندرعباس گشایش یافت.

۱۱ تابلوی عکس و ویدیو آرت این نمایشگاه هر یک از زاویه ای خاص ، هم آمیزی نور و آب را به تصویر کشیده اند. برکه ها آب انبارهای سنتی و تاریخی در نوارجنوبی ایران هستند که علاوه بر نقش حیاتی در ذخیره سازی آب برای مردم در خطه گرم جنوب، کارکرد فرهنگی نیز داشته و منشاء افسانه هایی هستند که ددملکو یکی از آنهاست.

با توجه به عمق برکه ها و خطر افتادن و غرق شدن کودکان در برکه ها، مادران برای دور نگاه داشتن بچه ها و ترساندنشان ، از موجودی به نام ددملکو نام می بردند که در برکه ها زندگی کرده و بچه ها را می گیرد.

ورود نور از روزنه های برکه ها و بازتاب آن بر سطح آب ، اشکال در حال حرکتی خلق می کند که ذهن کودکانه ، آنها را زنده و همان ددملکو می بیند.

نمایشگاه ددملکو در فرهنگسرای طوبا، نگارخانه زنده یاد کورش گرمساری برپا شده و تا هفتم شهریور از ساعت ۱۹تا ۲۲ پذیرای هنردوستان است.

دکتر علی هژبری باستان شناس ، در مقاله ای درباره برکه ها می نویسد :

“بسیاری از شهرهای جنوبی را با برکه های متعدد آن میشناسند، برکه هایی که با مهندسی سال های دور برای مدیریت منابع آب طراحی شده و مورد استفاده بود ، معماری هوشمندانه ای که امروز هم در بحران آبی و خشکسالی که مناطق مختلف کشور را تهدید می کند، میتواند الگویی برای شهرسازی و مدیریت منابع باشد.

هوشمندی معماری سنتی ایران در ساخت قنات، بادگیر و آب انبار به خوبی میتواند با علم روز گره خورده و تدبیری شود برای حل مشکل کم آبی در مناطق مختلف اما گاهی شاهد تخریب تعدادی از برکه ها هستیم و البته گاه گاهی نیز تعمیر و تجهیز این بناها در جریان توسعه در شهرهای مختلف اتفاق می افتد. در ایران از روزگاران کهن به علت کمبود آب در بخش عمده ای از این سرزمین، ارزش و اعتباری بسیار برای آب قائل بودند و ستایشگاه های بزرگی برای نیایش ایزد نگهبان آب، اَناهیتا (ناهید) برپا داشته بودند. با این وجود، آب انبار یکی از ساختمان هایی بود که از زمان های بسیار دور برای تأمین و نگه داری آب، به ویژه در مناطقی که به آب دائمی ( چشمه و قنات)یا فصلی (باران ) متکی بود، ابداع شد و توسعه یافت.”

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *